Guillelmi de Ockham Summa totius Logicae: Pars II
[CAP.13. DE PROPOSITIONIBUS AFFIRMATIVIS IN QUIBUS PONUNTUR TERMINI PRIVATIVI QUI NON SUNT AEQUIVALENTES INFINITIS]
Quamvis propositiones in quibus ponuntur termini infiniti vel eis
aequivalentes non habeant nisi duas exponentes, tamen propositiones
affirmativae in quibus ponuntur termini privativi, qui non sunt aequiva-
lentes terminis infinitis, plures habent exponentes quam duas. Unde
ista 'iste est caecus' habet istas exponentes 'iste est aliquid', 'iste est natus
videre', 'iste per naturam numquam poterit videre'. De talibus autem
non potest dari certa regula, quia secundum varietatem terminorum
talium, propositiones, in quibus ponuntur, diversimode debent exponi.
Unde ista 'Sortes est caecus' habet exponentes illas quae dictae sunt.
Ista autem propositio 'Sortes est fatuus' habet istas 'Sortes est aliquid'
et 'Sortes non habet sapientiam quam deberet habere'; cum hoc tamen
stat quod possit habere sapientiam. Unde ista stant simul 'Sortes est
fatuus vel insipiens' et 'Sortes per naturam potest esse sapiens'. Sed ista
non stant simul 'Sortes est caecus' et 'Sortes per naturam potest esse
videns'. Et ita patet quod alias exponentes habet una propositio et alia,
et tamen in utraque ponitur terminus privativus.
Qualiter autem diversimode tales propositiones debeant exponi,
faciliter videri potest si accipiantur definitiones exprimentes quid no-
minis illorum terminorum privativorum et ex eis formando exponentes.
Tabula Capitulorum Summae Logicae
Index textuum electronicorum
ad AKAI-KEN(Lingua Japonica)
ad AKAI-KEN(Lingua Latina)